Trudności we współpracy wynikają także z niewłaściwego podejścia lekarzy, którzy ordynują leki, stawiają diagnozę i zalecają leczenie, z reguły nie pytając, co pacjent o tym sądzi, jak widzi szansę na realizację w praktyce lekarskich zaleceń. Skraca się czas wizyty i kontaktu pacjenta z lekarzem. W tym braku czasu jest miejsce na przekazanie tylko niezbędnego minimum informacji i nie ma czasu na dialog – na rozwiane wątpliwości pacjenta, na wyjaśnienia, na pytanie pacjenta o jego potrzeby, wybory czy opinie.
Pacjenci boją się pytać czy prosić lekarza o wyjaśnienie, a z drugiej strony aż 97% z nich chciałoby mieć wpływ na podejmowanie decyzji dotyczących ich leczenia.
W świetle badań przeprowadzonych wśród pacjentów z cukrzycą, 68% z nich obawiało się prosić lekarza o zamianę leczenia na tańsze odpowiedniki i rozmawiać z nim o rosnących kosztach leków. Również w aptece pacjenci rzadko proszą o zamianę leków na tańsze odpowiedniki, natomiast dość często po prostu nie wykupują zaleconych leków. Pacjenci często obawiają się zgłaszać swoje potrzeby do personelu medycznego. Stąd niezwykle istotna jest świadoma postawa lekarza i otwarte zadanie pacjentowi tego najważniejszego pytania, które decyduje o przestrzeganiu zaleceń w praktyce - Co Pani/Pan o tym leczeniu sądzi? Czy będzie Pani/Pan stosował się do moich zaleceń?