W przypadku nagłym lub pilnym chory może zostać przewieziony do szpitala przez pogotowie ratunkowe, albo przez transport sanitarny na zlecenie lekarza rodzinnego lub specjalisty. W pozostałych przypadkach (leczenie planowe) pacjent otrzymuje skierowanie od lekarza rodzinnego lub specjalisty i udaje się do izby przyjęć celem zapisania w kolejkę na zabieg lub leczenie w warunkach szpitalnych.

 

Jeżeli pacjent trafił do szpitala w stanie nagłym lub gdy stan zdrowia pacjenta nie pozwala na złożenie oświadczenia o posiadaniu ubezpieczenia, a szpital nie jest w stanie zweryfikować jego uprawnień do leczenia w żaden inny sposób, pacjent może przedstawić dokument potwierdzający prawo do świadczeń (albo złożyć oświadczenie) w ciągu 7 dni od zakończenia leczenia w szpitalu.

 

Pacjent ma prawo wyboru szpitala, który ma podpisaną umowę z NFZ i może wybrać dowolną placówkę na terenie całej Polski. Nie ma potrzeby, aby szpital wysyłał ponownie chorego do lekarza POZ, aby ten wypisał skierowanie do poradni specjalistycznej (najczęściej chirurgicznej) po leczeniu szpitalnym. Również wszystkie badania konieczne do zabiegu lub innej formy leczenia, muszą być wykonane w laboratorium szpitalnym. Niedopuszczalne jest kierowanie po nie pacjenta do lekarza POZ i uzależnianie przyjęcia do szpitala od dostarczenia wyników tych badań. Również lekarz leczący pacjenta w szpitalu wystawia przy wypisie wszelkie skierowania na leczenie specjalistyczne, rehabilitację, transport, zaopatrzenie w sprzęt ortopedyczny, pieluchomajtki czy środki pomocnicze.

Po zakończeniu leczenia chory otrzymuje kartę informacyjną z zaleceniami. Jeśli w tych zaleceniach jest zapisana konieczność zgłoszenia się ponownie w celu dokończenia diagnostyki, takie skierowanie pacjent powinien otrzymać w dniu wypisu. Niedopuszczalne jest odsyłanie chorego po ponowne skierowanie do lekarza rodzinnego.

 

WAŻNE!

Podczas pobytu chorego w szpitalu lekarz z poradni (POZ, czy AOS) nie ma prawa wystawić recepty na leki stale przyjmowane przez chorego, ani na inne środki np. pampersy, czy materac przeciwodleżynowy, które będą używane podczas pobytu w szpitalu. Wszystko to ma zapewnić pacjentowi szpital. Obecnie jest to ściśle kontrolowane przez system elektroniczny NFZ i identyfikowane jako tzw. koincydencje świadczeń. Szpitalowi grozi w takich sytuacjach kara umowna.

 

Nierzadką praktyką jest odsyłanie osób zakwalifikowanych do leczenia szpitalnego po wykonanie badań przed przyjęciem. Te badania ma obowiązek wykonać szpital, który będzie prowadzić leczenie.

 

Naczelna zasada we wszystkich formach leczenia – ten zleca badania, komu są one potrzebne do diagnozy i monitorowania leczenia! I jeszcze jedna ważna informacja: KAŻDY lekarz w Polsce, niezależnie od tego gdzie pracuje, może skierować swojego pacjenta do szpitala, bez ponoszenia kosztów przez chorego. Dotyczy to także gabinetów prywatnych. W stanach nagłych świadczenia zdrowotne są udzielne pacjentowi bez skierowania!